***
Тогда и жить не стоит,
Коль встретишь смерть в постели.
Дай умереть мне стоя.
О, дела, дели, дели…

Такую дай работу,
Чтоб, день и ночь кипела,
Стране моей в угоду
О, дели, дели, дела…

Убереги от муки
Дряхлеть душой без дела,
Чтоб быть опорой внукам.
О, дели, дели, дела…

Или позволь на плитах
Церковного придела
Мне умереть с молитвой
Тебе. О, дели, дела…

Но, может, ещё рано
Травой расти из прели—
Ещё полно бурьяна
В полях. О, дели, дели…

Но как прожить мне, чтобы
И мной не овладели
Людские гнев и злоба?
Скажи. О, дели, дели…

А за горой дружина
Благую весть пропела.
Лишь этим сердце живо.
О, дели, дели, дела…

Прости, что я сегодня
Заговорил так смело.
Всё, что Тебе угодно
Приму. О, дели, дела…

09.09.2021

© Леван Васадзе
© Перевод Паолы Урушадзе

***

ლოგინში სიკვდილს რა ვუთხარ,
რომ ნატრობს ლამის ყველაო,
ფეხზე მდგარ მამკალ კაცივით,
ო-დელი-დელი-დელაო.

გინდა შრომაში დამხარჯე,
ფერებით, ნელა-ნელაო,
შრომის ნაყოფი – ქვეყანას,
ო-დელი-დელი-დელაო.

გინდ დამაბერე, მაგრამა
არ მჭირდებოდეს შველაო,
შვილების შვილებს ვუვლიდე,
ო-დელი-დელი-დელაო.

ან იქნებ ღირსი გამხადო,
ჩემ უღირს ლოცვის სმენაო,
მუხლმოყრილს გარდამიცვალო
ო-დელი-დელი-დელაო.

ან იქნებ დამრჩა ბევრიცა
გაჩეხვა, თიბვა, ცელაო,
ბალახად ყოფად მნდომელსა,
ო-დელი-დელი-დელაო.

მაშინ შენ მითხარ, რა ძალით
შევძლო ამდენის თმენაო,
მეც ბოროტებად არ ვიქცე,
ო-დელი-დელი-დელაო.

მაგ მეომრობის მადლია
ქვეყნის მტრებისთვის წყევლაო,
მისთვის ძგერს მარტო ეს გული,
ო-დელი-დელი-დელაო.

თუმცა მე იმდენს გაწუხებ,
მგონი ვერ მჯობნის ყველაო,
შენი ვარ, როგორც გენებოს,
ო-დელი-დელი-დელაო…

ლევან ვასაძე