სუსხიან დილას ბიჭები გავაღვიძე. უფროსებმა თავი დამიკრეს და გადატრიალდნენ თავიანთ ლოგინებში, ეს ნიშნავდა, რომ უნდა შევეშვა და თავისით გამოვლენ, თუ არ ჩაეძინათ ისევ. უმცროსები ფერებით წამოვაჯინე ლოგინებზე და დაოსებული თვალებით მიცქერდნენ, სანამ გაახსენდებოდათ, რატომ ვაღვიძებ. მერე სალოცავში ავედი და კმევისას გონი გამეფანტა, ნაკურთხ წყალზე და სეფისკვერზე ფიქრისას.

რადგან ამ დღიურის წერისას არაერთხელ ვთქვი, რომ მისი გასაჯაროების მთავარი მიზანი ის არის, რომ იგი ვინმეს, განსაკუთრებით კი, ავადმყოფს რამეში გამოადგეს, ამ თავში, ნება მიბოძეთ, იმ გამოცდილების ნაწილი შევაჯამო, რომელიც ამ თვეებში დამიგროვდა და იმ ხრიკებზე ვისაუბრო, რომლებიც, ჩემს შემთხვევაში, ძალზედ გამოსადეგი აღმოჩნდა.

Различное содержание и стиль глав этого «Дневника» не случайны. В борьбе с двумя тяжелейшими болезнями изменения, происходящие в моем разуме и ощущениях, выходили за все возможные рамки , особенно в первые месяцы этой битвы, когда искусственнo введеные в организм яды боролись с ядами заболевания.

ჩვენი სარწმუნოება გვასწავლის, რომ ადამიანის საუკეთესო მდგომარეობა საკუთარი ნებით უფლის ნების აღსრულებაა. ეს უდიდესი სათნოება კი, ადამიანს საკუთარი ნების სრული უარყოფითა და უფლის ნების შემეცნება-აღსრულებით შეუძლია. ეს კი, ჩვენთვის აუღებელი სიმაღლეა.

ამ დღიურის თავების განსხვავებული შინაარსიცა და სტილიც არ არის შემთხვევითი. ორ უმძიმეს ავადობასთან ჭიდილში, ჩემი გონებრივი და შეგრძნებითი ცვლილებები ყოველგვარ კალაპოტს სცილდებოდა, განსაკუთრებით, ამ ბრძოლის პირველ თვეებში, როდესაც ხელოვნური შხამები ავადობის შხამებს ებრძოდნენ.