Судя по всему, нам не исчерпать тему текущей российско-украинской трагедии одной главой «Дневника», и поэтому позвольте мне вернуться к ней вновь.

После того, как я, по возможности, вернулся к написанию «Дневника Немощного», я несколько раз пытался написать о российско-украинском противостоянии и всякий раз безрезультатно, так как не хочу обидеть ни oдин из этих народов, которые, по моему убеждению, являются частью одной нации и одной цивилизации, называемой восточными славянами.

На протяжении моей болезни ко мне обратилось множество людей с различными советами. Кроме незаслуженных мною молитв, за которые я глубоко благодарен и остаюсь в вечном долгу перед каждым человеком, я стал адресатом огромного количества советов и наставлений.

როგორც ჩანს, რუსულ-უკრაინული მიმდინარე ტრაგედიის თემას „დღიურის“ ერთი თავით ვერ ამოვწურავთ და ამიტომ, ნება მიბოძეთ, კვლავ მას დავუბრუნდე.

მას შემდეგ, რაც, შეძლებისამებრ, „უძლურის დღიურის“ წერას დავუბრუნდი, რამდენჯერმე ვცადე რუსეთ-უკრაინის დაპირისპირების თაობაზე დამეწერა და სულ უშედეგოდ, რადგან არ მინდა ვაწყენინო არც ერთ ამ ხალხს, რომლებიც პირადად მე ერთი ერისა და ერთი ცივილიზაციის ნაწილებად მიმაჩნია, რომელსაც აღმოსავლეთ სლავური ერი და ცივილიზაცია ჰქვია.

ჩემი ამ ავადობის თვეების განმავლობაში უამრავი ადამიანი მომმართავდა ათასგვარი რჩევით. სრულიად დაუმსახურებელი ჩემთვის ლოცვის გარდა, რისთვისაც სამუდამოდ ვალში ვარ ამ ხალხის წინაშე, ათასგვარი რჩევისა და დარიგების მიმღები გავხდი.